بررسی تاثیر استفاده ترکیبی از دودۀ سیلیس و زئولیت بر خواص بتن تازه و سخت شده خودتراکم

استفاده از انواع پُرکننده به عنوان جایگزین بخشی از سیمان مصرفی در بتن خودتراکم می تواند باعث کاهش هزینه ها، کمتر شدن آلودگی زیست محیطی، صرفه جویی در مصرف انرژی و بهرمندی از محصولات جانبی کارخانجات تولیدی شود. با این حال، هر چند وجود پُرکننده ها باعث بهبود خاصیتی از بتن خودتراکم می شود ولی ممکن است باعث تنزل خاصیت دیگری شود. یکی از راه هایی که اخیراً توسط محققان برای کاهش اثرات منفی پُرکننده ها در بتن خودتراکم مورد توجه قرار گرفته است، استفاده از آنها به صورت ترکیبی می باشد. هدف اصلی این مطالعه آن است که خواص بتن تازه و سخت شدۀ خودتراکم حاوی ترکیب دوگانه و سه گانه سیمان، دودۀ سیلیس و زئولیت را مورد ارزیابی قرار دهد. خواص بتن تازه شامل جریان اسلامپ، زمان رسیدن جریان اسلامپ به قطر 50 سانتی متر (t50)، قیف v شکل، جعبۀ l شکل، شاخص پایداری چشمی و الک پایداری می باشد. خواص بتن سخت شده نیز برای مقاومت فشاری (در سنین مختلف شامل 3، 7، 14، 28 و 90 روزگی)، مقاومت کششی و جذب آب (اولیه و نهایی) آزمایش شده است. همچنین برای مدلسازی رفتار واقعی بتن در کارهای اجرائی، جریان اسلامپ و مقاومت فشاری با گذشت زمان انتقال تخمین زده شده است. نتایج بتن تازه نشان می دهد که با نسبت ترکیب مناسب دودۀ سیلیس و زئولیت در بتن خودتراکم، پایداری و خاصیت رئولوژیکی مطلوب به دست خواهد آمد. همچنین افزودن دودۀ سیلیس باعث افزایش مقاومت فشاری اولیه و نهایی بتن خودتراکم حاوی زئولیت می گردد. از طرفی کاهش ابقاء جریان اسلامپ در نمونه های حاوی زئولیت با افزودن دودۀ سیلیس تا حدودی جبران می گردد.